غروبِ غم انگیزِ پاییزی

   میخواستم به پیشوازت بیایم ،

   اما ،

   این غروبِ سردِ پاییزی ،

   آنقدر دلگیر بود ،

   که با طنینَش ،

   سرتاسرجودم را تسخیر کرده بود ،

   من سالهاست ،

   که از غم انگیزی پاییز گریزانم ،

   در انتظارم بمان ،

   بمان تا بهار زودتر از راه برسد ،  

   و با حادث شدنش ،

   به ضیافت بزم نگاهت بیایم .

                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                     پاییز 1399