وِه بالِ رَهت

  دِلِ مو پاکِ  ،  چی اَوُ چَشمه دیمه

  دِلِ تو سنگِ ، چی سنگیش نَدیمه

   نشینُم  بالِ  رَت    ،    تا  که  بیایی

   هَمی  روز  اَر نَیای   ،  روز  آخریمه

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                          مهرماه 1399