قِصه ی عشق

   هرگاه در خلوت تنهایی ام غرق میشوم ،

   دلم تو را میخواهد ،

   قلم و دفتر شعرم را برمیدارم ،

   و ذهنم را در طلاطم ، امواج سهمگین خیال تو رها میکنم .

   سوختن شمعِ میان شمعدانی کنارم را می نگرم ،

   با خودم میگویم :

   چه زود میگذرند لحظه ها ،

   و چه زود به پایان میرسد ،

   قصه ی  عشق من و تو  .

                                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین