نِسَه ( سایه )

 شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ زاگرس نشینان ( بختیاری ) :

      نِسَه ( سایه )

   وِی زِه رَه وُ رِسیده خزونُم

   تیرِغم زَی وِدَر کِه نِشوُنُم

   چی نِسَه اِی نِشوُن وَس وِه دِینُم

   چه زِه اِی دل اِخوا ، مو نَدوُنُم

   تَنگ اُوِیدِه دِلُم ، آسِماری !

   داغ و دَردِ دِلُم وا دِرارِی

   خوام بِگُم مو زِه اِی حالِ زارُم

   هَی ایتَرسُم که طاقت نَیاری

   تَش نَها روزگار وِه اِی لاشُم

   عُمریه  عاشقِ او تِیاشُم

   اَر زِه تَی مو بِره وُ گُروُسه

   هر کُجه که بِرِه مَم وا باشُم

   مُردُمِه مو دِییه نا نَِدارُم

   وِل  و وَیلوُن مِن اِی شَوُوِه تارُم

   اِسپی اُوِی همه مِی و رِیشُم

   تِی وِه رَهتُم بِیَو  وا دِیارُم  .

                            داوود جمشیدیان ، مُتِخَلّص به ( سِتین )