DAR BAZME SHAERANEYE MAN

   در یک شبِ سردِ زمستانی این اتفاق حادث شد ، و من تا سپیده دَم آشفته بودم .

         در بَزمِ شاعرانه ی من

   امشب غمیست بر دل ، چون بَحرِ بیکرانه

   سر رفته در گریبان  ،  تنها به این بهانه

    گفتم  که بیقرارم  ،  از  بَهرِ وَصلِ رویَت

   گفتا که در دلِ من  ،  هرگز  مَشو روانه

   گفتم که شاعرم من ، در بَزمِ شعرِ من آی

   گفتا بخوان برایم   ،  یک شعرِ عاشقانه

   گفتم که این لبانم ، میسوزد از تَبِ عشق

   گفتا بگیر از این لب  ،  یک کامِ نوبرانه

   گفتم نَما دَمی  رُخ  ،   در  مَنظَرِ نگاهم

   گفتا  فِتاده  نقشم    ،   در   باورِ   زمانه

   گفتم بده نشانی ، از جای و آن سرایت

   گفتا حَذر کن از ما ، این وقت از شبانه

   گفتم تَرَحُمی کن  ، بر حالِ زارم امشب

   گفتا بگیر جانا !  ،  این هم ز ما  نشانه

   گفتم که عاشقم من ، رُخصت بده بیایم

   گفتا بیا و  پُر کن   ،  با عشقَت آشیانه

   این اتفاق افتاد ، در یکشب از زمستان

   در باورِ خیالم  ،  شد جا و جاودانه .

                                        شاعر معاصر :

                                             داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین