GHAME DEL

                غمِ دل

  بار دیگر این دلم را غم گرفت

  در فِراقت تا ابد ماتم گرفت

  گونه هایم بهرِ دوریِ رُخَت

  قطره هایی چون نَمِ شبنم گرفت

  سر  که دادم ناله تا عرشِ خدا

  اوجِ پژواکِ صدایم بَم گرفت

  تیرِ فرجامِ غَمت کردم نشان

  قامتِ افتاده ام را خَم گرفت

  از طنین و حادثِ این اتفاق

  داغِ آن را عالم و آدم گرفت

  مانده ام تنها من و این خستهْ دلْ

  آه که مارا دهر دستِ کم گرفت

  اشکِ خون جاری شد اندر دیده ام

  جانم آمد تا به لب ، قلبم گرفت  .

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                        پاییز۱۳۹۶