((( )))

 شاهکاری دیگر درشعر وادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان(  بختیاری ) :

 (((  وَیلونِ غُوارِ عشق  )))

  مو بَلگِ  لِشکِ حُشکُم ،  تو بارونِ بهاری

  سُخ کِردُمه وِ تِشنی،پَه کی وِه ریم اِیباری؟

  تَو کِردُمِه  زِ دیریت ، بِوار وِه دَشتِ  جونُم

  اِخوام بِگوم  ز دردُم ،  تَرسُم  طاقت نیاری

  هر شَو گِرُم  وِه  دَسُم  ، هر دوتا  زونیامِه

  وِه حال ِ زار و  بختُم  ،  مَیَر خَوَر نداری ؟

  وا با  دل اَنجِنیدَم  ،  هَمش  رَهنِه  ایپاهوم

  وَیلون و  عاشِقُم  مِن   ،   غووارِ انتظاری

  دلِ مو کوه گِرِهدِه ،  سی پَل و تِی و بُرگات

   پَه سیچه وا دلُم هَی،ایجوری دَنگ دِراری؟

  پِسین رِسی ، شَواَووِی،مو دِی طاقت نَدارُم

  تا  کی  دِیِه  اِیایی  ،   آرمونُمِه  وورارِی ؟

  لَووایِ بَرگِ بیدیت  ، تَش ایوَنِن  وِه  جونُم

  هَی  وَنِنُم  دووارته  ،  وِ  یادِ  وارگِه  پاری

  بو هَنَفِت ایگوی که  ، عَطرِ  کِلوسِِ  سَوزِه

  چی کوگِ دَر ایمَهنی، که هَی بَنگ ایدِراری

  مُردُم  دِیه  بِیو  پَه  ،  روزُم  کِشی  وِسالی

  زِیتر  بِیو  دِیاری  ،   اَی  عشقِ بختیاری .

  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( مَجنونِ بختیاری)