پیکِ عشق

   بگذار  تا   لبانم   ،  گیرد  دَمی  زبانت

   تا خون کُنَد فَواره ، از کُنجِ آن دهانت

   از بهرِ تو  خُمارم   ،  بیتاب و  بیقرارم

   مَستم نَما ز بوسه ،  با پیکی  از لبانت

                                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخّلص به سِتین