MAHE MAN

 روایتی از عشق در یک غروبِ سرد و غم انگیزِ پاییزی :

                     ماهِ من

 ای ماهِ من کجایی ؟ امشب غمِ تو دارم

  در حَسرتِ نگاهت ، بیتاب و بیقرارم

  ما را رها نمودی ، با این غم فراوان

  سرگشته و پریشان ، افتاده در غبارم

  هوش از سرم رُبوده ، تابِ نگاهِ مَستَت

  کی میرود زمستان ، سر میرسد بهارم ؟

  میسوزدازعَطش لب،ازبهرِ بوسه ای ناب

  تا کی غمِ تو را من ، بر این دلم گذارم ؟

  از پیکِ آن لبانت ، پُر کُن تو ساغرم را

  در اِمتدادِ مَستی ، بی آن مَی ات خمارم

  عاشق شدم  دوباره بشکست این دلِ من

  جز دیدن رُخَت من ، دیگر غمی ندارم

  من ماندم و غمِ تو ، با خاطراتِ عشقت

  آواره و گریزان ، در شامِ سردِ تارم .

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به مجنون

                                                                زمستان ۱۳۹۶