دُحدَرِ لور وُ کُرِ بختیاری

  شاهکاری جدید در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

      به افتخارِ قومِ بزرگِ لُر( اصلِ نژادِ آریایی و پارسی ) :

  ( شمال و شمالِ غربِ خوزستان ، چهارمحال و بختیاری ، قسمتی از اصفهان ،

     لُرستان ، کُهگِلویه و بویر احمد )

 مصافِ دُختر لُر و پسرِ بختیاری در آوردگاهِ عشق :

 برایِ دوستِ ادبی ام سارا ، دُختری از خِطهٔ لُرستان :

  اَفلاکی

 تو دُحدَرِ لُرستون ، مو کُرِ بختیاری

  تو کوگِ اُشتُرانکوه ، مو شیرِ آسماری

  مو مَندیرِ کِلوسُم ، تو بو عَطرِ چویلی

  مو عاشقِ تیاتُم ، مَیَر خَوَر نَداری ؟

  تو سَولِ خُرم آباد ، مو عشقِ هفت و چاری

  تو چی اَفتَو ایمَهنی ، که وَیدِه وا دِیاری

  مو بیقرارِت مَندُم ، که یایی مِن خیالُم

  مو دشتِ سَوزِ عِشقِت ، تو گُل وِه مَرغزاری

  مو دل بَستُم وِه عِشقِت ، که مِن دِلُم بِمَهنی

  هَمَش وِه ویرِتُم مو ، پَه سیچِه دَنگ دِراری ؟

  بِل تا بِیام بِیوفتُم وِه رِی بَرگِت بِشینُم

  تو بَرگِ گُل آوُِی وُ مو شُونَمِ بهاری

  مو بیت ایگوم سی دلْ تو ، تو هم خوشی وابا مو

  دَسِت بِنِه مِن دَسُم ، بِریم مِن وارگِه پاری

  وا با کمونِ بُرگات ، وا خَندِه کِرِ لَووات

  دِلُمه زَنی چی آردِی مِن تاپو ایدِرارِی

  گُلِ تِیا یِه چَنگی ! ، اَی لَوِه بَرگِ بیدی !

  تَش وَندِی مِنهِ جونُم ، وَندیمْ مِن بیقراری

  هَرفَی پَلان دِراری ، ایوَنیشون وِه رِی شون

  هی ناز کُنی سی دلْ مو ، تِیان بَری اِیاری

   تو سِتینِ دُلمی ، ایخوام دورِت بگردُم

  وا سی دِلِت بچینُم ، هِزار گُلِ بهاری

  خوش وَیدِی مِن دِلِ مو ، دُنیامِه تازه کِردی

  چه دُنیایِ قشنگی !!! وا گُل وِه لاله زاری .

                               شاعر مُعاصر : داوود جمشیدیان

                                             پاییز ۱۳۹۶